فاطمه راکعی از چهره های سیاسی اصلاح طلب اظهار داشت: نوع چینش کابینه رئیسی و جای خالی زنان در واقع، یک نوع نادیده گرفتن تلاش ۴۰ ساله نیمی از جمعیت کشور برای نیل به حقوق مسلم انسانی و اجتماعی خودشان است .
کابینه پیشنهادی رئیسی معرفی شد بدون حضور زنان. از سوی دیگر تا اینجای کار هنوز تکلیف حضور زنان در معاونت های ریاست جمهوری نیز مشخص نشده است و برخی پیش بینی می کنند زنان چندان جایگاهی در ساختار کابینه جدید نداشته باشند. در همین راستا فاطمه محمدبیگی نماینده قزوین اخیرا در توئیتی با اشاره به لیست رئیسی برای دولت سیزدهم نوشت: این گلایه هست که چرا از ظرفیت بانوان مدیر متخصص، جهادی و پرتلاش استفاده نشده است.
برخی نیز معتقدند رئیسی از ظرفیت زنان در جایگاه معاونت های کابینه بهره خواهد گرفت.
در هیمن راستا، فاطمه راکعی از چهره های سیاسی اصلاح طلب، نیز عدم حضور زنان را نکته منفی کابینه رئیسی می داند. او می گوید به فرض اینکه خانمهایی کاملا از طیف تندرو اصولگرا برای حضور در کابینه رئیسی انتخاب میشدند، حداقل نشان دهنده این بود که در دولت جدید،اعتقاد و اعتنایی نسبت به حضور زنان در ردههای بالای مدیریتی وجود دارد و احترام، شأن و معنایی را برای حضور زنان در این سطوح قائل هستند.
این فعال زنان عنوان میکند عدم حضور زنان در کابینه به معنای نادیده گرفتن تلاش بیش از ۴۰ سال نیمی از جمعیت کشور برای نیل به حقوق مسلم انسانی و اجتماعی خودشان است فارغ از اینکه به چه جناح فکری تعلق دارند.
مشروح گفت و گوی با فاطمه راکعی را می خوانید؛
**********
*نظر شما درمورد عدم حضور زنان در کابینه آقای رئیسی چیست؟ با توجه به شعارهای انتخاباتی که داده می شد پیش بینی می شد حضور زنان در این کابینه شاهد باشیم ولی در این لیستی که به مجلس معرفی شد، خبری از حضور زنان نیست.
اخیرا ائتلاف صدف که ائتلافی از ۳ الی ۴ حزب زنان اصلاح طلب به اضافه ۳ شخصیت حقیقی است بیانیهای را در خصوص همین موضوع صادر کرد مبنی بر اینکه چرا در کابینه حتی یک نفر زن حضور ندارد جالب است که حتی در دولت احمدی نژاد یک زن به کابینه راه پیدا کرد که البته با کوچکترین مشکلی که رخ داد به بدترین شکل از کابینه کنار گذاشته شد، اما در این کابینه، ما حتی یک نفر زن را نمی بینیم.
اعتراض ما به این معنی نیست که زنان اصلاح طلب فکر می کنند اگر زنانی در این کابینه حضور مییافتند مواضع و دیدگاههای ما را دنبال میکردند. این را هم میدانیم اگر زنانی انتخاب میشدند طرز تفکرشان هماهنگ با دیگر چهرههای معرفی شده بود چراکه عموما از طیف رادیکال و همفکران دولت احمدینژادند و بیشتر به طیف رادیکال اصولگرایان نزدیک هستند، تا طیف سنتی و متعادل تر.
در کابینه جدید اعتقادی به حضور زنان مشاهده نشد
بنابراین، قطعا اگر زنانی انتخاب میشدند می بایست همفکر آنها می بودند و نمی آمدند از حقوق زنان در تمامی حوزهها به آن شکلی که ما مدافع آن هستیم، دفاع کنند، یعنی بعید بود این کار را انجام دهند؛ گرچه در مورد مسائل زنان، در سالهای نسبتا دور، که زنده یاد خانم بهروزی در قید حیات بودند، ائتلافی از زنان مسلمان ایرانی داشتیم که فارغ از اینکه به چه جناح و تفکر سیاسی متعلق هستیم از حقوق زنان با هم دفاع می کردیم از این رو می توان در میان اصولگرایان هم کسانی را پیدا کرد که در سطح عمومی، در چهارچوب فکری خودشان می توانند در مورد زنان کارهای مثبتی انجام دهند، اما این را هم کنار می گذاریم و میگوییم به فرض اینکه خانمهایی کاملا از طیف تندرو اصولگرا برای حضور در کابینه رئیسی انتخاب میشدند، حداقل نشان دهنده این بود که در دولت جدید،اعتقاد و اعتنایی نسبت به حضور زنان در ردههای بالای مدیریتی وجود دارد و احترام، شأن و معنایی را برای حضور زنان در این سطوح قائل هستند.
تلاش ۴۰ ساله نیمی از جمعیت ایران نادیده گرفته شد
متاسفانه اینها حتی حاضر نشدند یک وزیر زن را در کابینه قرار دهند، این نوع حرکات، معنای ضمنی خودش را دارد، این رفتار در چینش کابینه، حاکی از این است که حضور زنان را در مدیریتهای کلیدی قبول ندارند و اصولا برای این امر اهمیتی قائل نیستند و این، برازنده دولتی نبود که رئیس آن گفت، من رئیس جمهور همه مردم هستم.
سوال این است که آیا زنان نصف جمعیت ایران را تشکیل نمی دهند این نوع چینش کابینه، در واقع، یک نوع نادیده گرفتن تلاش بیش از ۴۰ سال نیمی از جمعیت کشور برای نیل به حقوق مسلم انسانی و اجتماعی خودشان است فارغ از اینکه به چه جناح فکری تعلق دارند. به هر حال اینها حتی در این زمینه حاضر به حفظ ظاهر هم نشدهاند.