بیش از ۳ هزار اثر در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران موجود است. گنجینهای که اگر میخواستیم میتوانست بیشمار توریست را روانه ایران کند، در موزهای که این روزها روی دیوارهایش، پشت درهای بسته در پی وضعیت قرمز کرونا میزبان آثار اندی وارهول است.
۲۵ خرداد ۱۴۰۰ بود که خبر آمد آثار موجود از اندی وارهول در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران با نمایشگاهگردانی امیر راد و تحت عنوان نمایشگاهی به نام «پرسونا» به نمایش درخواهد آمد. آثاری که بعضی از آنها به صورت پورتفولیو (Portfolio) شامل چند اثرند و در مجموع ۲۸ اثر یا ۷ مجموعه را میسازند تا همه کارهای موجود از وارهول در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران، برای نخستین بار در کنار هم و مستقل از سایر آثار این گنجینه به نمایش درآیند. خبری خوشایند که البته عمر آن چند روزی بیش نبود و ۱۲ تیر با قرمز شدن وضعیت کرونا در تهران، تعطیل شد.
آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در زمره مجموعههای کمنظیر جهانی است. مجموعهای شامل آثار ایرانی و خارجی هنر نوین که برخی از آنها از مهمترین و گرانترین آثار هنری جهان بهشمار میروند. از زمان تشکیل موزه هنرهای معاصر تهران در سال ۱۳۵۶، آثار ارزشمند هنرهای تجسمی از ایرانی تا جهانی در این گنجینه جای گرفتند و به مرور زمان بر ارزش آن افزوده شد. آثاری که البته در این سالها بارها و در قالب نمایشگاههای گوناگون به نمایش عمومی گذاشته شدهاند. بیش از ۳ هزار اثر در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران موجود است که مجموعه آثار خارجی آن، یک دوره ۱۵۰ ساله از امپرسیونیسم تا هنر مفهومی را تشکیل میدهد و از نظر مادی و معنوی از ارزش بسیار بالایی برخوردار است. گنجینهای که اگر میخواستیم میتوانست بیشمار توریست را روانه ایران کند. آنچه در ادامه میخوانید نگاهی است به برخی از این آثار (به ترتیب حروف الفبای انگلیسی نام نقاش) به بهانه روی دیوار موزه هنرهای معاصر تهران بودن آثار اندی وارهول، هرچند که این روزها کلید در بستهاش در دستان کروناست.
فرانسیس بیکن؛ نقاش بحران انسان پس از جنگ جهانی دوم
فرانسیس بیکن (Francis Bacon)، یکی از نقاشهای مشهور سبک اکسپرسیونیست در قرن بیستم (۱۹۹۲ـ ۱۹۰۹) محسوب میشود. این هنرمند ایرلندی بیشتر شهرت خود را مدیون ترکیبهای خشنی است که در بدن و چهره شخصیتهای نقاشیهایش ایجاد میکرد. بیکن را نقاش بحران انسان پس از جنگ جهانی دوم نامیدهاند. گفته میشود که نقاشیهای فرانسیس بیکن حاصل جراحتهایی است که بر جهانبینی او نقش بسته بود.
دُ تولوز لوترک و یک نیمتنه پاستلی
هانری دُ تولوز لوترک (Henri de Toulouse-Lautrec) با وجود معلولیت جسمی و عمر کوتاهی که داشت (۱۹۰۱ _ ۱۸۶۴) و حدود یک دهه فعالیت هنری، به لحاظ توان طراحی و خلق آثار با ویژگیهایی متمایز از آنچه در اواخر سده نوزدهم میلادی خلق میشد، بسیار مورد توجه قرار گرفت. نیمتنه پاستلی «دختری از مونمارتر» از آثار شاخص این هنرمند محسوب میشود که از جمله آثار موجود در موزه هنرهای معاصر تهران است.