فعال سیاسی اصولگرا می گوید: ما مدیرانی میخواهیم که با موتور و اسنپ و تاکسی و مترو و اتوبوس تردد کنند نه خودروی بنز، به خیابان بیایند و با مردم صحبت کنند و مردم گرا باشند.
مرتضی طلایی از چهره های سیاسی اصولگرا می گوید تا زمانی که کابینه رئیسی مشخص نشود نمیتوان وضعیت کلی کشور را مورد قضاوت قرار داد یا پیش بینی کرد.
او بر این باور است که رفع مشکلات اقتصادی مردم باید اولویت دولت آینده باشد چراکه افزایش ارادتمندی مردم در گرو رفع این مشکلات است.
به گفته این چهره سیاسی اصولگرا، باید نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی امیدوارانه نگاه کنیم و همه قوا هم باید به دولت کمک کنند. او یکدست شدن قوا را در حد آرزو می داند که اگر محقق شود میتواند گامی در جهت برون رفت از مشکلات گوناگونی باشد.
او بیان میکند ما مدیرانی میخواهیم که با موتور و اسنپ و تاکسی و مترو و اتوبوس تردد کنند نه خودروی بنز.
مشروح مصاحبه با مرتضی طلایی از سیاستمداران اصولگرا را میخوانید؛
***************
*آقای طلایی! فضای سیاسی کنونی کشور با فضای بعد از انتخابات ۸۴ چقدر قابل مقایسه است؟ با توجه به یکدست شدن حاکمیت و تغییر و جا به جایی هایی که در نهادهای سیاسی و وضعیت جریان های سیاسی صورت گرفته است.
به نظر من شاید از هیچ جهتی نشود با سال ۸۴ مقایسه کرد. فضای اجتماعی ما یک فضای متفاوت با سال ۸۴ است، اگرچه انتخابات برگزار شد و مشارکت هم خوب بود اما این باری از فشار روانی بر مردم به جهات گوناگون برنداشته است یعنی کماکان مردم به لحاظ فشار اقتصادی و مشکلاتی که در این عرصه است نوعی نگرانی و نارضایتی دارند.
بنابرین از لحاظ اجتماعی میتوان گفت سال ۸۴ چنین نبود و در واقع بعد از انتخابات ۸۴ فضای اجتماعی جامعه یک نشاط، شادابی و رونق داشت ولی الان از نظر من در عرصه اجتماعی، شرایط ما شرایطی است که نیازمند توجه ویژه، تحلیل درست این شرایط، پاسخ به چراییهای وجود این شرایط و بررسی راهکارهایی که می تواند این شرایط را به شرایطی مطلوب برای ما تغییر دهد، است و مسئله ای است که نباید از آن غفلت کرد و نباید از کنار آن به راحتی گذشت و بسیاری دیگر از مسائل اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ما از نظر من متأثر از همین شرایط اجتماعی موجود ما است.
بدنه جامعه از شرایط موجود رنج می برد
*راهکار شما در چنین شرایطی چیست؟
بنده به همه پیشنهاد میکنم روی این زمینه بسیار بیشتر کار کنند، از بحث های اجتماعی گرفته تا حرف هایی که در جامعه بیان می شود، دیدگاه ها و نقطه نظراتی که مطرح میشود. امروز بدنه جامعه از شرایط موجود رنج می برد و متاسفانه بعد از انتخابات هم، توقع عمومی وجود دارد و مردم چندان ریز به مسائل سیاسی ورود پیدا نمی کنند و تصور و تلقی مردم این است که بعد از انتخابات یک سری اتفاقات رقم بخورد که البته فشارها و گرانی ها بیشتر و سخت تر شده و عرصه برای مردم تنگ تر شده است.
هماهنگی و تعامل بین قوا در حد یک آرزو است
*از نگاه سیاسی چطور؟
از نظر سیاسی هم حتما باید خوش بینانه نگاه کنیم، حتما باید امیدوارانه نگاه کنیم و امیدوار باشیم که انشاالله فضای تعامل، هماهنگی و همکاری بین قوای مختلف را شاهد باشیم و در نتیجه هم، تعامل، هماهنگی و همکاری مشترک بین قوا انشاالله کمک کند به اینکه دولت بتواند راهکارهایی را برای برون رفت از مشکلات گوناگونی که با آن مواجه هستیم را اتخاذ کند ولی این از نظر من هنوز در حد یک آرزو و یک امیدواری است. حال آیا این اتفاق رقم خواهد خورد؟ آیا فضای تعامل، هماهنگی و همکاری بین تمامی قوا به معنای واقعی محقق خواهد شد؟ به نظر من این هم موضوعی است که جای تأمل و توجه دارد و انشاالله با شکل گیری دولت، بهتر بتوان گمانه زنی کرد.
تا کابینه رئیسی مشخص نشود نمیتوان پیش بینی کرد
*یعنی میگویید تا کابینه دولت آینده مشخص نشود نمیتوان تحلیل دقیقی ارائه داد؟
شاید هنوز به یک نوعی، تا کابینه مشخص نشود، تا رأی اعتماد وزرا اخذ نشود و تا دولت مستقر نشود نتوانیم به روشنی پیش بینی یا قضاوت کنیم و بگوییم این یکدستی بین بخشهای گوناگون قوا تا چه میزان در محتوا، در عمق و در عمل وجود دارد و تا چه میزانی جنبه های نمادی و شکلی دارد.
شخصا الان بیشتر در یک فضای انتظار و امید دارم مسائل را رصد می کنم و انشاالله آنچه که گفته شده، نیاز و انتظار است را شاهد تحققش باشیم. بحث های اقتصادی از نظر من در جای خودش قابل توجه است، آیا شرایط اقتصادی کشور ما به گونه ای است که بتوان با سرعت پاسخ انتظارات مردم را داد؟ به نظر من این هم جای تأمل دارد به هر حال آن هایی که از شرایط کشور و مسائل اقتصادی کشور اطلاع دارند می دانند که شرایط اقتصادی ما خوب نیست، جدا از بحث تحریم ها که در جای خودش مطرح است. اما واقعیت این است که متاسفانه شرایط اقتصادی به گونه ای است که منابع چندانی در اختیار دولت نیست، یک دولتی که دارد مستقر می شود و با حجم انبوهی از بدهی های ناشی از دولت های گذشته مواجه است این حرف اخیر آقای همتی که از بابت چاپ پول اظهار نگرانی کرده است،حرف ساده ای نیست! چراکه کسی این حرف را مطرح کرده است که در واقع کُد داده، اطلاعات نداده است، کسانی که آگاهی دارند می دانند این حرف آقای همتی ناظر بر این مقطع نیست، حرف های آقای همتی ناظر بر سیاستی که در دولت یازدهم و دوازدهم اجرایی شد، است که کشور را با حجم بالایی از بدهی، تورم، رکود و نابسامانی های فراوان اقتصادی مواجه کرد.
بنابراین یکی از راهکارهای حل مشکلات اجتماعی ما و افزایش ارادتمندی مردم در گرو رفع مشکلات اقتصادی است. به عنوان مثال سیمان کیلویی ۱۱۰ هزار تومان شده است با این ساخت و سازی که دولت می خواهد انجام دهد مثل وعده یک میلیون واحد مسکونی در سال، با این وضعیت آیا واقعا شدنی است یا خیر؟ به نظر من باید به مشکلات اقتصادی هم نگاه کنیم.
از همه این ها مصیبت بارتر از نظر من مصیبتی است که ما در نظام اداری با آن مواجه هستیم یعنی واقعا نظام اداری و اجرایی ما از مرز بحران عبور کرده است یعنی محال است که به یک دستگاه اداری و اجرایی رجوع کرد و امور طبق روال قانونی و اداری طی شود، فرقی هم نمی کند در شهرداری ها هم همین مصیبت است، در دستگاه های اجرایی آب، برق، گاز هم همینطور، یعنی به هر اداره و به هر بخشی از ساختار اداری کشور مراجعه کنیم فقط شاهد مانع تراشی، کارشکنی و عدم انجام وظایف قانونی که برای آنها تعریف شده است هستیم و این بسیار مشکل زا است و همه چیز را پیچیده تر می کند و این هم جای کار دارد.
از یکدست شدن حاکمیت باید استقبال کنیم اگر...
واقعا برای حل و فصل نظام اداری چه کار می خواهند انجام دهند؟ اینکه حتما گلوگاه های سواستفادهها باید بسته شود و حتما با غارتگران بیت المال اموال عمومی برخورد شود بسیار خوب است اما در کنار اینها، این یک مسئله است. اگر بگوییم صد مسئله داریم این تنها یکی از مسائل است و ما ۹۹ مسئله دیگر داریم که حل و فصل آنها در گرو اصلاح قوانین، وضع قوانین خوب، اصلاح ساختار اداری انتصاب مدیران سلامت، کارآمد و موفق و بسیاری از این عوامل است.
از نظر بنده اگر اینها را در کنار هم که قرار دهید ما امیدوار هستیم و انتظار داریم که انشاالله این تعبیر یکدستی را در عمل شاهد باشیم یعنی اگر نتیجه یکدست شدن مدیریت اداره جامعه، برون رفت کشور از مشکلات و افزایش رضایتمندی مردم باشد به نظر من ما باید استقبال کنیم. تجربه نشان داده است در دوره دولت یازدهم و دوازدهم این اتفاق افتاده است، مگر در دولت یازدهم و دوازدهم این اتفاق رخ نداد؟ مگر مجلس و مدیریت شهری همه یکدست و یکپارچه نشد؟ چه اتفاقی افتاد؟