22 جولای؛ روز جهانی انبه

تابستان به پربارترین زمان خود رسیده است و دیگر نمی توانیم صبر کنیم تا 22 جولای، روز جهانی انبه را جشن بگیریم. این میوه زرد به خاطر آبدار بودن و طعم شیرین خود در جهان مشهور است. انبه اساسا یک میوه تابستانی است و در تمام اندازه ها و شکل ها در این فصل موجود است.

بسیاری از مردم در هند، پاکستان و بنگلادش انبه را به طور کامل می خورند، بدون این که پوست بکنند. آن ها انبه را فشار می دهند تا داخل آن به حالت پالپ نرم و غلیظ در آید و سپس سوراخی روی پوست ایجاد می کنند تا پالپ خارج شود. به بهانه ی روز جهانی انبه، در بخش گوناگون نگاهی خواهیم داشت به فکت های مفید درباره این میوه.

تاریخچه ی روز جهانی انبه

چنانچه در ابتدا گفتیم، روز 22 جولای در تقویم جهانی به عنوان روز جهانی انبه تعیین شده است. انبه پنج هزار سال پیش در هند زراعت می شد و در قرن چهارم و پنجم قبل از میلاد به آسیای جنوبی منتقل شد. در قرن دهم بعد از میلاد زراعت در آفریقای شرقی آغاز شد.

انبه یک میوه هسته دار است و درخت آن یک درخت استوایی است. درخت انبه می تواند تا 45 متر رشد کند و طول عمر بسیار زیادی داشته باشد.

درخت انبه در هنگام نورستگی برگ های نارنجی مایل به قرمز دارد که در طول زمان از قرمز تیره به سبز رسیده و تغییر رنگ می دهند. ممکن است چهار تا پنج ماه طول بکشد تا انبه هایی که روی برگ درختان می رویند به طور کامل برسند و تا قبل از آن، سبز و سفت هستند.

جالب است بدانید که آسیای جنوبی نیز نصف انبه مصرفی جهان را تولید می کند. گفته شده که طرح های بته جقه که در هند شکل گرفته بود بر پایه ی شکل انبه بوده است. انبه میوه ملی کشور های هند، پاکستان و فیلیپین است و درخت ملی بنگلادش نیز، درخت انبه است.

انبه در بسیاری از مناطق گرمسیر که برف نمی بارد هم کاشته می شود. تقریبا نصف انبه مصرفی جهان در هند برداشت می شود و چین دومین منبع بزرگ این میوه است. از سال 1987 هر سال در هند در شهر دهلی، جشنواره ی بین المللی انبه برگزار می شود و پنجاه کشاورز برتر انبه از سراسر دنیا در این جشنواره شرکت می کنند.

مسابقات و امتحاناتی در مورد بسیاری از جنبه های مختلف انبه صورت می گیرد که برای مثال می توان به کاربرد های مختلف آن در آشپزی یا انواع مختلف انبه، که بیش از 550 نوع از آن موجود است، اشاره کرد.