اما خوشبختانه، تعیین اینکه بیت‌کوین واقعاً چیست و چگونه کار می‌کند آسان‌تر است. آن یک نرم افزار و یک پدیده کاملا دیجیتالی است که از مجموعه‌ای از پروتکل‌ها و فرآیندها شکل گرفته است. همچنین موفق‌ترین، صدها تلاش برای ایجاد پول مجازی از طریق استفاده از رمزنگاری است. بیت‌کوین الهام‌بخش صدها تقلیدکننده بوده، اما از نظر ارزش بازار همچنان بزرگترین رمزارز است، وجه تمایزی که در طول تاریخ بیش از یک دهه خود داشته است. بیت‌کوین همانند هر ارز استاندارد دیگری تولید می‌شود و دارای فرآیندها و حفاظت‌هایی برای جلوگیری از تقلب و اطمینان از افزایش ارزش آن است. اجزأ اصلی سازنده بیت‌کوین؛ بلاک‌چین، استخراج، هش، فرآیند نصف کردن (Halving)، کلیدها و کیف‌پول‌ها هستند که در این مقاله به تفصیل مورد بحث قرار گرفته‌اند.

طبق گفته بنیاد توسعه دهنده بیت‌کوین، کلمه "Bitcoin" زمانی که به ارز رمزنگاری شده به عنوان یک موجودیت اشاره می‌کند با حروف بزرگ نوشته می‌شود، اما زمانی که به مقداری از ارز یا خود واحدها اشاره می‌کند به عنوان "bitcoin" نمایش داده می‌شود.

بلاک‌چین

بیت‌کوین شبکه‌ای است که بر روی پروتکلی به نام بلاک‌چین اجرا می‌شود. در حالی که کلمه به نام بلاک‌چین هنوز در هیچ جا ذکر نشده بود، در سال ۲۰۰۸ مقاله‌ای توسط شخص یا افرادی که خود را ساتوشی ناکاموتو می‌نامند، برای اولین بار استفاده از زنجیره‌ای از بلاک‌ها را برای تأیید تراکنش‌ها و ایجاد اعتماد در یک شبکه توصیف کرد. بلاک‌چین از آن زمان به مفهومی ‌جداگانه تبدیل شده است و هزاران بلاک‌چین با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری مشابه ایجاد شده‌اند. بنابراین این موضوع می‌تواند نام‌گذاری را گیج کننده کند. به طوری که بلاک‌چین گاهی به بلاک‌چین اصلی بیت‌کوین اشاره دارد. در مواقع دیگر، به طور کلی به فناوری بلاک‌چین یا هر بلاک‌چین خاص دیگری اشاره می‌کند، مانند آنچه که در بلاک‌چین اتریوم استفاده شده و آن را نیرو می‌دهد. هر بلاک‌چین معینی از یک زنجیره واحد از بلاک‌های گسسته اطلاعات تشکیل شده است که به ترتیب زمانی مرتب شده‌اند. در اصل این اطلاعات می‌تواند شامل؛ ایمیل، قراردادها، عنوان زمین، گواهی ازدواج یا معاملات اوراق قرضه باشد. از نظر تئوری هر نوع قراردادی بین دو طرف می‌تواند بر روی یک بلاک‌چین ایجاد شود و هر دو طرف در مورد قرارداد توافق کنند. این امر نیاز به شخص ثالث را برای درگیر شدن در هر قراردادی از بین می‌برد و دنیایی از امکانات از جمله محصولات مالی همتا به همتا را باز می‌کند؛ مانند وام‌ها یا پس‌اندازهای غیرمتمرکز و حساب‌های جاری که در آن بانک‌ها یا هر واسطه‌ای دیگر لازم نیستند. تطبیق ‌پذیری بلاک‌چین چشم دولت‌ها و شرکت‌های خصوصی را به خود جلب کرده است. در واقع برخی از تحلیلگران بر این باورند که فناوری بلاک‌چین در نهایت تاثیرگذارترین جنبه هیجان ارزهای دیجیتال خواهد بود.

در رابطه با بیت‌کوین، اطلاعات روی بلاک‌چین آن بیشتر تراکنش‌ها هستند. بیت‌کوین در واقع فقط یک لیست است. شخص A، X بیت‌کوین را برای شخص B ارسال کرد، کسی که Y بیت‌کوین را برای شخص C ارسال کرد و از این دسته اطلاعات. توجه به این نکته ضروری است که این تراکنش‌ها لزوماً بین انسان‌ها انجام نمی‌شود. شبکه بلاک‌چین بیت‌کوین امکانات گسترده‌ای را برای اینترنت اشیا ایجاد می‌کند. در آینده ما می‌توانیم سیستم‌هایی را ببینیم که در آن تاکسی‌های خودران یا وسایل نقلیه اسنپ، کیف‌پول‌های بلاک‌چین خود را دارند. مسافر ارز رمزنگاری شده را مستقیماً به ماشین می‌فرستد که تا زمانی که وجوه دریافت نشود حرکت نمی‌کند، اما به محض دریافت وجه، در مسیر تعیین شده توسط مشتری حاضر می‌شود و مشتری را به مقصد می‌رساند. این وسیله نقلیه می‌تواند ارزیابی کند که چه زمانی به سوخت نیاز دارد و از کیف پول خود برای سوخت‌گیری مجدد استفاده کند.

نام دیگر بلاک‌چین «دفتر کل توزیع شده» است. بلاک‌چین بیت‌کوین، توزیع شده است، به این معنی که عمومی‌است. هر کسی می‌تواند آن را به طور کامل دانلود کند یا به هر تعداد سایتی که آن را تجزیه می‌کند مراجعه کند. به عبارت دیگر ثبت اطلاعات به صورت عمومی ‌در دسترس است، اما همچنین به این معنی است که برای به روز رسانی دفتر کل بلاک‌چین، اقدامات پیچیده‌ای لازم است. هیچ مرجع مرکزی برای نظارت بر تمام تراکنش‌های بیت‌کوین وجود ندارد و خود شرکت کنندگان و نودهای شبکه این کار را با ایجاد و تأیید "بلاک" از داده‌های تراکنش انجام می‌دهند.

می‌توانید وضعیت بلاک‌ها و تراکنش‌های مرتبط با آنها را در سایت‌ها مختلف مناسب این کار مشاهده کنید. چنین سایت‌هایی شناسه آدرس طرفین معامله، تاریخ انجام معامله، زمان و میزان معامله را فهرست می‌کنند. به طور مثال سایت https://www.blockchain.com یکی از آن سایت‌های اکسپلور است که همه اطلاعات تراکنش‌های انجام شده بر بلاک‌چین بیت‌کوین را ثبت و نمایش می‌دهد.

رشته‌های طولانی از اعداد و حروف آدرس هستند. این یک تصور اشتباه است که اگر شما در مجریان قانون بودید یا کاملاً مطلع این حوزه باشید، احتمالاً می‌توانستید بفهمید چه کسی آنها را کنترل می‌کند. شبکه بیت‌کوین کاملاً ناشناس است و رعایت برخی اقدامات احتیاطی می‌تواند ارتباط افراد با تراکنش‌ها را بسیار سخت کند.

از اعتماد گذشته (Post-Trust)

با توجه به اینکه بیت‌کوین کاملا عمومی‌است، در برابر دست‌کاری بسیار مقاوم است. یک بیت‌کوین حضور فیزیکی ندارد، بنابراین نمی‌توانید با قفل کردن آن در گاو صندوق یا دفن آن در زیر خاک از آن محافظت کنید. در تئوری تمام کاری که یک دزد برای گرفتن بیت‌کوین‌های شما باید انجام دهد، این است که یک خط کد نویسی به معنای "هرچه دارید به من پرداخت کردید"، به دفتر کل اضافه کند.

یک نگرانی از بیت‌کوین مربوط به خرج کردن مضاعف (Double-Spending) است. به عبارت دیگر اگر یک کاربر بتواند مقداری بیت‌کوین خرج کند، سپس دوباره آن را خرج کند، اعتماد به ارزش این رمز ارز به سرعت از بین می‌رود. برای دست‌یابی به این دوبار خرج کردن، کاربر باید ۵۱ درصد از قدرت شبکه بیت‌کوین را تشکیل دهد. بنابراین هرچه شبکه بلاک‌چین این رمز ارز بزرگ‌تر شود، این امر تقریبا غیر ممکن می‌شود، زیرا قدرت محاسباتی مورد نیاز، نجومی ‌و بسیار گران افزایش می‌یابد.

برای جلوگیری بیشتر از وقوع هر دوی اتفاقات بالا، به اعتماد نیاز است. در این مورد راه‌حل معمول برای ارزهای سنتی، انجام معامله از طریق یک داور مرکزی و بی‌طرف مانند بانک است. با این حال بیت‌کوین این واسطه را غیرضروری و حذف کرده است. شبکه بیت‌کوین به جای داشتن یک مرجع قابل اعتماد برای حفظ دفترکل و ریاست بر شبکه، غیرمتمرکز است و همه کاربران آن مراقب شبکه و تراکنش‌های آن هستند. (احتمالا توضیحات اولیه منتشر شده از ناکاموتو در اکتبر ۲۰۰۸، به دلیل سطح پایین اعتماد به بانک‌های آن زمان، به دلیل بحران‌های اقتصادی آن دوره بوده است). پروتکل‌های رمزنگاری تضمین می‌کنند که هر بلاک از تراکنش‌ها به آخرین بلاک در یک زنجیره طولانی، شفاف و تغییرناپذیر متصل می‌شود. بنابراین برای اینکه سیستم به درستی کار کند، نیازی نیست کسی را بشناسد یا به کسی اعتماد کند، همه چیز همان طور که در نظر گرفته شده است کار می‌کند.

استخراج (Mining)

فرآیندی که این دفتر کل غیرقابل اعتماد را حفظ می‌کند و به آن اعتماد می‌بخشد، به عنوان فرآیند استخراج شناخته می‌شود. شبکه‌ای از ماینرها که این تراکنش‌ها را روی بلاک‌چین ثبت می‌کنند، تحت شبکه کاربران بیت‌کوین است که ارزهای دیجیتال را بین خودشان معامله می‌کنند. ثبت یک رشته تراکنش برای یک کامپیوتر مدرن ساده است و بدون مشکل اضافی، افراد می‌توانند تراکنش‌ها را برای ثروتمند کردن خود یا ورشکستگی افراد دیگر جعل کنند. آن‌ها می‌توانند یک تراکنش جعلی را در بلاک‌چین ثبت کنند و آنقدر تراکنش‌های بی‌اهمیت روی آن انباشته کنند که پیدا کردن آن تراکنش جعلی غیرممکن شود. بنابراین درج تراکنش‌های جعلی در بلاک‌های گذشته آسان خواهد شد و باعث بی ارزشی بیت‌کوین خواهد شد. اما با سایر تکنیک‌های پیشرفته رمزنگاری، استفاده شده در این رمز ارز توسط ناکاموتو، فرآیند استخراج سخت می‌شود و نرم افزار بیت‌کوین این فرآیند را به طور مصنوعی و طبق یک الگوریتم از پیش تعین‌شده وقت‌گیر می‌کند.

الگوریتم استخراج "اثبات کار" (PoW) نرم افزار بیت‌کوین، فرآیند استخراج توسط ماینرها را طوری تنظیم می‌کند که شبکه را به ایجاد فقط یک بلاک ۱ مگابایتی جدید، در هر ۱۰ دقیقه محدود می‌کند. به این ترتیب حجم معاملات قابل هضم می‌شود و شبکه زمان دارد تا بلاک جدید و دفتر کل قبل از آن را بررسی کند و همه می‌توانند درباره وضعیت موجود به اجماع برسند. ماینرها صرفاً به دلیل تمایل به اجرای روان شبکه بیت‌کوین، برای تأیید تراکنش‌ها، با افزودن بلاک‌ها به دفتر کل توزیع شده کار نمی‌کنند. بلکه آنها برای این کار پاداش نیز دریافت می‌کنند. در ادامه نگاهی دقیق‌تر به پاداش ماینینگ خواهیم داشت.

هاوینگ (Halving)

همان طورکه قبلا ذکر شد ماینرها برای تایید بلاک تراکنش‌ها، با بیت‌کوین پاداش می‌گیرند. این پاداش در هر ۲۱۰.۰۰۰ بلاک استخراج شده یا هر چهار سال یکبار، به نصف کاهش می‌یابد. این رویداد نصف شدن یا «هاوینگ» نامیده می‌شود. این سیستم به عنوان یک سیستم ضد تورم برای نرخی که بیت‌کوین جدید در گردش آزاد می‌شود، تعبیه شده است.

این فرآیند به گونه‌ای طراحی شده است که پاداش استخراج بیت‌کوین تا حدود سال ۲۱۴۰ ادامه خواهد داشت. هنگامی‌که تمام بیت‌کوین از روی کد استخراج شد و تمام هاوینگ‌ها به پایان رسید، ماینرها با هزینه‌هایی که از کاربران شبکه به عنوان فی تراکنش دریافت می‌کنند انگیزه خواهند داشت. امید این است که رقابت سالم هزینه‌ها را پایین نگه دارد. این سیستم نسبت سهام به جریان بیت‌کوین را بالا می‌برد و تورم آن را تا زمانی که در نهایت به صفر برسد کاهش می‌دهد. در اوایل استخراج بیت‌کوین، این پاداش ۵۰ تا بیت‌کوین بود، ولی بعد نصف شد و به ۲۵تا رسید و بعد ۱۲.۵ شد. چهارمین هاوینگ در تاریخ بیت‌کوین در ۱۱ می‌۲۰۲۰ اتفاق افتاد و اکنون پاداش آن ۶.۲۵ تعیین شده است.

هش (Hashes)

در اینجا یک توضیح فنی‌تر از نحوه کار ماینینگ آورده شده است. شبکه ماینرها که در سراسر جهان پراکنده هستند و به واسطه روابط شخصی یا حرفه‌ای با یکدیگر در ارتباط نیستند، آخرین دسته از داده‌های تراکنش را دریافت می‌کنند. آنها داده‌ها را از طریق یک الگوریتم رمزنگاری اجرا می‌کنند که یک "هش" ایجاد می‌کند، همان هش صحت کار آن‌ها را تشخیص می‌دهد. هش رشته‌ای از اعداد و حروف است که اعتبار اطلاعات را تأیید می‌کند اما خود اطلاعات را آشکار نمی‌کند. به عبارت دیگر، به طور مثال؛ با توجه به هش ۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰c۲c۴d۵۶۲۲۶۵f۲۷۲bd۵۵d۶۴f۱a۷c۲۲ffeb۶۶e۱۵e۸۲۶ca۳۰ شما نمی‌توانید بدانید بلاک مربوطه به شماره ۴۸۰۵۰۴ شامل چه تراکنش‌هایی است. با این حال، می‌توانید مجموعه‌ای از داده‌ها را متناظر با این بلاک انتخاب کنید و مطمئن شوید که در معرض هیچ گونه دستکاری قرار نگرفته‌اند. چرا که اگر یک عدد در جای خود نبود، هر چقدر هم که ناچیز باشد، داده‌ها هشی کاملا متفاوت ایجاد می‌کردند. هش به شبکه بیت‌کوین اجازه می‌دهد تا فوراً اعتبار یک بلاک بررسی شود. بررسی کل شبکه، برای اطمینان از اینکه شخصی که آخرین دسته از تراکنش‌ها را استخراج می‌کند، اطلاعات درستی را به دست آورده است، فوق العاده زمان بر خواهد بود. از این رو در عوض، هش بلاک قبلی در بلاک جدید ظاهر می‌شود. اگر کوچکترین جزئیات در بلاک قبلی دچار تغییر شده باشد، آن هش تغییر می‌کند، بنابراین هش آن بلاک یک مجموعه از هش‌های جدید ایجاد می‌کند و شبکه را منحرف می‌کند.

با این حال، تولید هش واقعاً کارساز نیست. این فرآیند به قدری سریع و آسان است که هکرها همچنان می‌توانند شبکه را اسپم کنند و شاید با توجه به قدرت محاسباتی کافی، تراکنش‌های جعلی را در چند بلاک در زنجیره انجام دهند. به همین خاطر پروتکل بیت‌کوین برای این موضوع از فرآیند اثبات کار که در بالا توضیح داده شد، استفاده می‌کند.

زمان تایید (Confirmation time)

بسته به نوع ترافیکی که شبکه ناشی از رقابت ماینرها دریافت می‌کند، پروتکل بیت‌کوین به یک رشته صفر طولانی‌تر یا کوتاه‌تر نیاز دارد، که دشواری را برای رسیدن به نرخ ثابت، استخراج یک بلاک جدید در هر ۱۰ دقیقه تنظیم کند. از نوامبر ۲۰۲۱، دشواری این نرخ حدود ۲۲.۴۶۵ تریلیون است که نسبت به مقدار ۱ در سال ۲۰۰۹ افزایش چشم‌گیری داشته است. همانطور که تصویر زیر نشان می‌دهد، استخراج بیت‌کوین از یک دهه پیش که این ارز دیجیتال راه اندازی شد، بسیار دشوارتر شده است.

سختی شبکه (Difficulty)

استخراج بیت‌کوین بسیار فشرده است و برای تامین انرژی به دکل‌های بزرگ و گران قیمت و برق زیادی نیاز است، رقابتی نیز است. نمی‌توان گفت چه چیزی کارساز است، فقط می‌دانیم که هدف تلاش همه شرکت‌کنندگان در فرآیند ماینینگ این است که در سریع ترین زمان ممکن بلاک‌های جدید استخراج شوند.

در اوایل، ماینرها متوجه شدند که می‌توانند شانس موفقیت خود را با ترکیب در استخرهای استخراج، با اشتراک گذاری قدرت محاسباتی و تقسیم پاداش‌ها بین خود افزایش دهند. حتی زمانی که چندین ماینر این پاداش‌ها را تقسیم می‌کنند، هنوز انگیزه زیادی برای دنبال کردن استخراج وجود دارد. هر بار که یک بلاک جدید استخراج می‌شود، ماینر موفق تعداد زیادی بیت‌کوین تازه ایجاد شده را دریافت می‌کند. همان طور که در قبل‌تر ذکر شد، این پاداش به مرور زمان کاهش می‌یابد تا زمانی که به صفر برسد. در آن مرحله، تمام ۲۱ میلیون بیت‌کوین استخراج می‌شوند و ماینرها برای حفظ شبکه صرفاً به هزینه‌ها تراکنش‌ها وابسته خواهند بود.

این واقعیت که ماینر‌ها خود را در استخرها سازماندهی کرده‌اند، برخی را نگران می‌کند. اگر قدرت استخراج یک استخر از ۵۰ درصد قدرت استخراج شبکه فراتر رود، اعضای آن به طور بالقوه می‌توانند کوین‌ها را خرج کنند، تراکنش‌ها را دست‌کاری کنند و دوباره آنها را خرج کنند. به بیان ساده، این مجموعه ماینرها می‌توانند بر ماهیت توزیع‌شده سیستم غلبه کنند و تراکنش‌های جعلی را به‌دلیل قدرت اکثریتی که در اختیار دارند، تأیید کنند. به عبارت دیگر این می‌تواند پایان بیت‌کوین باشد. البته لازم به ذکر است که حتی حمله به اصطلاح ۵۱ درصدی هم، احتمالاً هکرها را قادر نمی‌سازد تا تراکنش‌های قدیمی ‌را دست‌کاری کنند، زیرا مکانیزم اجماع اثبات کار، این فرآیند را بسیار پرزحمت می‌کند. یک استخر برای بازگشت به عقب و تغییر زنجیره بلاک‌ها، باید آنقدر بزرگ باشد که کل شبکه را کنترل کند و عملاً این بی‌معنی است، زیرا که وقتی که یک استخر کل یک ارز را کنترل می‌کند پس با چه کسی می‌تواند غیر خود، معامله کند و آن را هک کند؟

حمله ۵۱ درصدی از دیدگاه ماینرها یک پیشنهاد انتحاری مالی است. زمانی که GHash.io، یک استخر استخراج، در سال ۲۰۱۴ به ۵۱ درصد از قدرت محاسباتی شبکه رسید، داوطلبانه قول داد که از ۳۹.۹۹ درصد از نرخ هش بیت‌کوین تجاوز نکند تا اعتماد به ارزش این ارز دیجیتال حفظ شود. با این حال، سایر ماینرها، مانند دولت‌ها، ممکن است ایده چنین حمله‌ای را جالب بدانند. اما باز هم، بزرگی شبکه بیت‌کوین این را حتی برای یک قدرت جهانی بسیار گران می‌کند. یک منبع نگرانی دیگر مربوط به ماینرها، تمایل عملی ماینینگ به تمرکز در نقاطی از جهان است که برق ارزان است، مانند چین، یا به دنبال سرکوب چین در اوایل سال ۲۰۱۸، جایی مانند کبک (Quebec)، استانی در شرق کانادا. استخراج بیت‌کوین مقدار زیادی برق مصرف می‌کند و این باعث شده است که برخی از دولت‌ها دسترسی به برق را محدود کنند یا نرخ‌های ویژه‌ای را برای استخراج کنندگان بیت‌کوین تعیین کنند. همراه با تلاش‌های مکرر دولت چین برای سرکوب سیستم‌های ماینینگ واقع در آن کشور، منجر به پراکندگی ماینرها در سراسر جهان شده است. لازم به ذکر است که از اکتبر ۲۰۲۱، ایالات متحده از چین پیشی گرفت و به بزرگترین مرکز جهانی استخراج بیت‌کوین تبدیل شد.

معاملات بیت‌کوین (Bitcoin Transactions)

برای بسیاری از افرادی که در شبکه بیت‌کوین شرکت می‌کنند، جزئیات بلاک‌چین، نرخ هش و استخراج اهمیت خاصی ندارند. خارج از جامعه ماینینگ، صاحبان بیت‌کوین معمولا ارز دیجیتال خود را از طریق صرافی بیت‌کوین خریداری می‌کنند. صرافی‌ها، پلتفرم‌های آنلاینی هستند که معاملات بیت‌کوین و اغلب ارزهای دیجیتال دیگر را تسهیل می‌کنند.

صرافی‌های بیت‌کوین مانند کوین بیس، فعالان بازار را از سراسر جهان برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال گرد هم می‌آورد. این صرافی‌ها هم به طور فزاینده‌ای محبوب بوده‌اند (زیرا محبوبیت خود بیت‌کوین در سال های اخیر افزایش یافته است). همچنین آن‌ها مملو از چالش‌های نظارتی، قانونی و امنیتی می‌باشند. با توجه به اینکه دولت‌ها در سراسر جهان به رمز ارزها به روش‌های مختلف – به عنوان ارز، به عنوان یک طبقه دارایی یا هر دسته‌بندی دیگر – نگاه می‌کنند، مقررات حاکم بر خرید و فروش بیت‌کوین و دیگر رمز ارزها هم پیچیده و دائما در حال تغییر هستند.

با این حال، شاید حتی مهمتر از تهدید تغییر قوانین نظارتی برای شرکت کنندگان در مبادلات بیت‌کوین، سرقت و سایر فعالیت های مجرمانه باشد. اگرچه خود شبکه بیت‌کوین در طول تاریخ خود تا حد زیادی امن بوده است، اما صرافی‌های فردی لزوماً یکسان نیستند. بسیاری از دزدی‌های جهان، صرافی‌های رمز ارزها را هدف قرار داده‌اند که اغلب منجر به از دست رفتن میلیون‌ها دلار سرمایه می‌شود. معروف ترین سرقت صرافی احتمالاً مربوط به مت گوکس (Mt. Gox)، یک مرکز مبادله بیت‌کوین مستقر در شیبویا- توکیو- ژاپن، است که تا سال ۲۰۱۴ بر فضای معاملات بیت‌کوین تسلط داشت. در اوایل آن سال، این پلتفرم از سرقت احتمالی حدود ۸۵۰.۰۰۰ بیت‌کوین به ارزش نزدیک به ۴۵۰ میلیون دلار در آن زمان خبر داد. مت گوکس اعلام ورشکستگی کرد و درهای خود را قفل کرد. تا به امروز هنوز اکثر سرمایه‌ی سرقت رفته (که اکنون مجموعاً حدود ۸ میلیارد دلار ارزش دارد) بازیابی نشده است و هنوز بعضی از معامله‌گران این صرافی به پول خود نرسیده‌اند.

کلید‌ها و کیف‌پول‌ها (Keys and Wallets)

این موضوع نیاز به درک کردن دارد، چرا که معامله گران و صاحبان بیت‌کوین اگر بخواهند هر گونه اقدامات امنیتی ممکن را برای محافظت از دارایی‌های خود انجام دهند، باید از کلید‌ها و کیف پول استفاده ‌کنند. مالکیت بیت‌کوین اساساً به دو عدد خلاصه می‌شود، یک کلید عمومی ‌و یک کلید خصوصی. یک قیاس تقریبی این است که نام کاربری را کلید عمومی و یک رمز عبور را کلید خصوصی در نظر بگیریم. یک هش از کلید عمومی ‌به نام آدرس، همان چیزی است که در بلاک‌چین نمایش داده می‌شود و در دید عموم است. استفاده از هش یک لایه امنیتی اضافی ایجاد می‌کند. برای دریافت بیت‌کوین کافی است فرستنده آدرس شما را بداند. کلید عمومی ‌از کلید خصوصی مشتق شده است که برای ارسال بیت‌کوین به آدرس دیگری یعنی کلید خصوصی نیاز دارید. این موضوع سیستم دریافت پول را آسان می‌کند. برای دسترسی به بیت‌کوین، از کیف پولی استفاده می‌کنید که مجموعه‌ای از کلیدها است که می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند، از برنامه‌های وب شخص ثالث که کارت‌های بیمه و نقدی ارائه می‌کنند تا کدهای QR که روی کاغذ چاپ شده‌اند. کیف پول‌ها به دو دسته "گرم" و "سرد" تقسیم می‌شوند. مهم ترین تمایز بین کیف‌پول‌های گرم و سرد این است که کیف‌پول‌های گرم که به اینترنت متصل هستند و بنابراین در برابر هک آسیب پذیر هستند و کیف‌پول‌های سرد که به اینترنت متصل نیستند، امن‌تر هستند.

در مورد سرقت پلتفرمMt. Gox ، اعتقاد بر این است که بیشتر بیت‌کوین‌های سرقت شده از یک کیف پول گرم گرفته شده‌اند. با این حال، هنوز هم بسیاری از کاربران کلیدهای خصوصی خود را به صرافی‌های ارزهای دیجیتال می‌سپارند که اساساً شرطی است که این صرافی‌ها نسبت به رایانه شخصی مشتری دفاع قوی‌تری در برابر سرقت احتمالی خواهند داشت، قرار می‌دهند.

در ادامه به چند سوال مهم در این راستا پاسخ خواهیم داد:

بیت‌کوین چگونه کار می‌کند؟

مهمترین عنصر برای کارکرد بیت‌کوین، زنجیره بلاک یعنی بلاک‌چین آن است. مجموعه‌ای از بلاک‌های مرتبط که رکوردی از تمام تراکنش‌های انجام شده در شبکه آن را ذخیره می‌کند. سایر عناصر مهم بیت‌کوین شامل کلیدها و کیف‌پول‌های رمزنگاری است که برای دسترسی به رمز ارزهای خود ضروری هستند و فرآیندهایی مانند هاوینگ که با کاهش تعداد بیت‌کوین موجود، تورم را به شبکه آن القا می‌کند.

بلاک‌چین چگونه بیت‌کوین را اعتماد می‌بخشد؟

بلاک‌چین بیت‌کوین یک دفتر کل توزیع شده است، مجموعه‌ای از بلاک‌های مرتبط حاوی سوابق تراکنش، که توسط فرآیندهای استخراج پیچیده برای اطمینان از یکپارچگی تراکنش‌ها محصور شده است. بلاک‌چین عمومی‌است، به این معنی که هر کسی می‌تواند تراکنش‌های روی آن را مشاهده کند. به این ترتیب، در زنجیره بلاک بیت‌کوین، همه هم‌دیگر را زیر نظر دارند و این امر، کلاهبرداری را بسیار دشوار می‌کند، مگر اینکه تبانی در مقیاس بزرگ بین طرف‌های معامله وجود داشته باشد.

هش چگونه اعتبار بلاک‌ها را می‌سنجد؟

هش شبکه بیت‌کوین را قادر می‌سازد تا فوراً اعتبار یک بلاک را با بررسی هش بلاک قبلی در یک بلاک جدید، بررسی کند. هش باید کمتر از یک هدف خاص باشد، که اسپم کردن شبکه را برای هکرها دشوار و زمان‌بر می‌کند و تراکنش‌های جعلی را در چند بلاک به اشتراک می‌گذارد.

چگونه از کلید‌ها و کیف‌پول‌ها در بیت‌کوین استفاده می‌شود؟

دو نوع کلید در بیت‌کوین وجود دارد. یک کلید عمومی ‌برای شناسایی یک آدرس در بلاک‌چین استفاده می‌شود و می‌تواند به یک نام کاربری تشبیه شود. یک کلید خصوصی برای دسترسی به بیت‌کوین شما استفاده می‌شود و می‌توان آن را به رمز عبوری تشبیه کرد که نباید با کسی به اشتراک گذاشته شود. کیف پول مجموعه‌ای از کلیدها است و می‌تواند اشکال مختلفی مانند کدهای QR داشته باشد. دو نوع کیف پول وجود دارد. یک کیف پول گرم یا نرم‌افزاری که به اینترنت متصل است، در حالی که یک کیف پول سرد یا سخت‌افزاری به هیچ شبکه‌ای متصل نیست.

کلام آخر

بیت‌کوین، ارز دیجیتال و شبکه پرداخت، در واقع یک نرم افزار و یک پدیده کاملا دیجیتالی، یعنی مجموعه‌ای از پروتکل‌‌‌‌ها و فرآیندها است. جزء اصلی بیت‌کوین بلاکچین است، مجموعه‌‌‌ای از بلاک‌های دیجیتال که به عنوان یک لیست به هم مرتبط شده‌‌‌‌‌اند و سوابق تمام تراکنش‌‌‌‌‌های انجام شده در شبکه خود را ثبت و حفظ می‌کنند. استفاده از بلاک‌چین، بیت‌کوین را قادر می‌سازد تا به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز عمل کند که برای تایید و پردازش تراکنش‌‌ها به یک نهاد مرکزی خنثی نیاز نباشد.

شبکه بیت‌کوین تحت عملیات ماینینگ است که تراکنش‌ها را تایید و پردازش می‌کند. ماینرها بیت‌کوین را به عنوان پاداش تلاش خود دریافت می‌کنند و تعداد بیت‌کوینی که به ماینرها اعطا می‌شود هر چهار سال یکبار در رویدادی که به عنوان هاوینگ شناخته می‌شود، نصف می‌شود. صرافی‌های ارز دیجیتال برای کارکرد بیت‌کوین نیز مهم هستند، زیرا کاربران عادی را قادر می‌سازند تا بیت‌کوین‌ها را خریداری یا معامله کنند و در نتیجه تعداد تراکنش‌ها در شبکه آن افزایش می‌یابد. در نهایت، کلیدهای رمزنگاری و کیف پول برای دسترسی و ذخیره بیت‌کوین ضروری هستند.

سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال و سایر عرضه‌ اولیه رمز ارزها(ICO) بسیار پرخطر و گمانه زنی است و این مقاله توصیه‌ای از طرف اقتصاد آنلاین یا نویسنده برای سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال یا سایرICOها نیست. از آنجایی که موقعیت هر فردی منحصر به فرد است، همیشه باید قبل از تصمیم گیری مالی با یک متخصص واجد شرایط مشورت شود.