براساس محاسبات صورت گرفته برای زوجهایی که فرزند تا یکسال دارند و البته تعرفه درمانی بیمارستانها، کمترین هزینه برای بچهدار شدن از زمان بارداری تا یکسالگی حدود ۵۰ میلیون تومان خواهد بود. بیشترین هزینه نیز تا ۱۰۰ میلیون تومان برآورد شده که میتواند تا ۱۲۰ میلیون تومان (بسته به انتخاب والدین) افزایش یابد.
در شرایط فعلی اقتصادی که حدود نصف حقوق یک کارگر تنها برای خرید اقلام خوراکی هزینه میشود، زوجها بیتوجه به مشوقهای ریز و درشت در این طرح، ترجیح میدهند بچهدار نشوند. براساس محاسبات صورت گرفته از قیمت خردهفروشیها، برای زوجهایی که فرزند تا یکسال دارند و البته تعرفه درمانی بیمارستانها، کمترین هزینه برای بچهدار شدن از زمان بارداری تا یکسالگی حدود ۵۰ میلیون تومان خواهد بود.
بیشترین هزینه نیز تا ۱۰۰ میلیون تومان برآورد شده که میتواند تا ۱۲۰ میلیون تومان (بسته به انتخاب والدین) افزایش یابد. این هزینه شامل انواع آزمایشها و معاینات دورهای (فرض بر این است که مادر و جنین مشکل حادی ندارند و تنها چکاپ ماهانه برایشان ضروری است)، مواد خوراکی شامل شیرخشک، انواع ویتامین و برخی داروها و سیسمونی حداقل تا ۶ ماهگی و به دور از خرید وسایل غیرضروری است.
در کنار این هزینهها که شاید مهمترین دلیل برای کاهش فرزندآوری است، نبود اطمینان خاطر نسبت به آینده شغلی، ابهام در خصوص آینده اقتصادی، عدم قطعیت در تصمیمگیریهای اقتصادی بدین صورت که یک روز واردات کالایی ممنوع و روز دیگر آزاد میشود و البته رشد روزانه و هفتگی قیمتها نیز از دیگر مواردی است که افراد ترجیح میدهند بچهدار نشوند.
اما در کنار طرح مجلس برای افزایش جمعیت سوالاتی نیز مطرح میشود؛ آیا قوای سهگانه کشور برنامهای برای دوران بزرگسالی کودکان امروز دارند؟ آیا از عهده برطرف کردن تنشهای زیست محیطی در حوزه آب و آلودگی هوا در سالهای آتی بر میآیند؟ آیا میتوانند برای بزرگسالان فردا، بازار کار بهتری ایجاد کنند؟ چه تضمینی وجود دارد دو یا سه دهه آتی وضعیت اقتصادی بهبود یابد؟