همچون هر دوره انتخابات ریاست جمهوری، اینبار هم بحث کاندیداتوری زنان در انتخابات ریاست جمهوری و چند و چون آن از چند ماه پیش از آغاز انتخابات داغ شده و توجه‌ها بار دیگر به اظهار نظرات اعضای شورای نگهبان در این باره است.

با این حال ناصر ایمانی، تحلیلگر سیاسی اصولگرا معتقد است با اینکه شورای نگهبان باید تفسیر خود را در این رابطه اعلام کند اما به گفته او، در حالی که حضور زنان در مجلس شورای اسلامی یا وزارت خانه به عنوان وزیر منعی ندارد، جریان های سیاسی کشور هیچ کدام زنی را برای حضور در این سمت‌ها معرفی نمی کنند و تعداد زنان در مجلس هیچ گاه به بیش از ۱۰ در صد هم نرسیده است.

او همچنین می گوید که برگ برنده اصولگرایان در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ عملکرد نمایندگان مجلس یازدهم است چون به گفته او، مجلس یازدهم آینه تمام نمای اصولگرایان در عرصه اجرایی و تقنینی است و نوع عملکرد آنها می تواند قضاوت عمومی را در پی داشته باشد.

مشروح گفت‌وگوی خبرآنلاین با ناصر ایمانی، تحلیلگر سیاسی اصولگرا را در ادامه بخوانید.

*آقای ایمانی! تحلیل شما از فضای انتخاباتی جریان ها و گروه های سیاسی کشور چیست؟ به نظر می رسد برخی طیف های اصولگرا فعال شدند، فکر می کنید اگر اصلاح طلبان کاندیدای قدری برای معرفی نداشته باشند، فضا به سمت رقابت درون اصولگرایی در انتخابات ۱۴۰۰ می رود؟

این یک احتمال است اما بر خلاف افکار بعضی از مردم که تصور می کنند اصولگرایان حتما در انتخابات بعدی پیروز خواهند بود، من اصلا چنین تصوری ندارم. نمی خواهم این احتمال را نفی کنم اما اینکه قطعیتی باشد که حتما اصولگرایان در انتخابات بعدی به احتمال بسیار زیاد پیروز خواهند شد، نه، چنین چیزی نیست. دلایل آن هم کاملا روشن است؛ تحولات سیاسی در کشور ما خیلی سریع و زیاد اتفاق می افتد، شاید در کشورهای دیگر چنین پدیده ای نباشد (که سرعت تحولات سیاسی انقدر زیاد باشد)؛ از طرفی دیگر وضعیت افکار عمومی در جامعه بخاطر مسائل مختلفی که وجود دارد و انباشت بعضی از مطالبات سیاسی و مسائل اقتصادی و نارضیاتی هایی که در سطح جامعه در اندازه های مختلف هست و هر نوع واگرایی که در جامعه عمومی ما ملاحظه می شود، یک وضعیت ناپایدار و غیر قابل پیش بینی به وجود می آورد.

هیچ تضمینی وجود ندارد که اصولگرایان پیروز انتخابات باشند

در عین حال نمی توان وضعیت جامعه را هم ۱۰۰ درصد پیش بینی کرد، ما هم در ساحت سیاسی هم در افکار عمومی بسیار ناپایدار هستیم! بنابراین اصلا نمی شود پیش بینی کرد که در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ چه اتفاقاتی می افتد. از طرف دیگر ما این تجربه را داریم که در انتخابات ریاست جمهوری ناگهان کاندیداهایی در هفته های آخر مطرح شوند که حضورشان اصلا قابل پیش بینی نبوده است، درحالی که به سرعت هم توانستند نظر افکار عمومی را جلب کنند؛ مانند آقای احمدی نژاد در سال ۸۴ و تا حدودی هم آقای روحانی در سال ۹۲ که این اتفاق پیش آمد و رئیس جمهور شدند.

با این تفاسیر اصلا نمی شود پیش بینی کرد در ماه آخر و یکی دو هفته مانده به انتخابات چه اتفاقی در جامعه ای که خیلی هم سیال است، میفتد. ناگهان می بینید کاندیدایی پا به عرصه می گذارد که هیچ تعلقات پر رنگ جناحی هم نداشته باشد و بتواند موفق شود، ممکن است یک کاندیدای که گرایش های اصلاح طلبی دارد مطرح شود و بتواند آرای مردم را به سمت خودش جلب کند. بنابراین هیچ تضمینی وجود ندارد که اصولگرایان حتما پیروز انتخابات باشند و چنین تصوری کمی عوامانه است.

وحدت اصولگرایان در انتخابات ۹۶ واقعا شکننده بود

*مجموعه اصولگرایان خیلی تاکید دارند که بتوانند همچون انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ به وحدت و تک کاندیدایی برسند. فکر می کنید این اتفاق این بار هم امکان پذیر است یا این وحدت شکننده خواهد بود؟

واقعیت این است که وحدتی که در انتخابات سال ۹۶ شکل گرفت واقعا وحدت شکننده ای بود، یعنی در ساعت های آخر این وحدت اتفاق افتاد، بنابراین می توان گفت که کاملا شکننده بود و ممکن است در انتخابات آینده هم این وحدت شکننده باشد و حتی احتمال شکنندگی آن بیشتر است.

شاید اصولگرایان با چند کاندیدا وارد انتخابات شوند

*پس احتمال چندکاندیدایی اصولگرایان در انتخابات ۱۴۰۰ وجود دارد؟

بله، اگر در انتخابات مجلس یازدهم هم آن وحدت شکننده به وجود آمد بخاطر این بود که اصولگرایان دولت و مجلس را در اختیارنداشتند، بنابراین تلاش می کردند مجلس را در اختیار بگیرند، اما برای انتخابات ۱۴۰۰ چون مجلس را در اختیار دارند مقداری خیالشان راحت تر است و همین راحتی خیال می تواند موجب ضربه شود که مثلا هرکس برای خودش یک پرچمی علم کند.

من نمی خواهم بگویم که این اتفاق قطعا می افتد اما این احتمال از نظر عقلانی بیشتر است، مگر اینکه با توجه به شرایط موجود بخواهند وحدت داشته باشند. البته شرایط انتخابات ریاست جمهوری با مجلس به کل متفاوت است، ماهیت آن متفاوت است؛ در انتخابات ریاست جمهوری صحبت سر انتخاب یک نفر است و در انتخابات مجلس صحبت از پیروزی ۲۹۰ نفر. ممکن است طیف های مختلف اصولگرا با توجه به کاندیداهایی که تایید صلاحیت می شوند به طور خواه ناخواه به یک کاندید برسند چون در نهایت ۴ نفر هم بیشتر تایید صلاحیت نمی شوند اما در مجلس می توانند همه گزینه هایشان را بیاورند اما در ریاست جمهوری اینگونه نیست و ما صحبت از ۴ الی ۵ نفر می کنیم و همین تعداد کمتر امکان به وحدت رسیدن را بیشتر می کند چون تعداد خیلی محدود است. یعنی ممکن است که خود موضوع، اصولگرایان را مجبور کند تا به وحدت برسند؛ اما امکان به وحدت نرسیدنشان هم وجود دارد یعنی اصولگرایان این مشکل را دارند و مقداری وحدتشان، وحدت شکننده ای است.

مجلس یازدهم آینه تمام‌نمای اصولگرایان است

*فکر می کنید برگ برنده اصولگرایان در انتخابات ۱۴۰۰ چیست؟ بحث هایی بعد از انتخابات مجلس یازدهم بود که انتخابات ۱۴۰۰ متاثر از عملکرد مجلس یازدهم خواهد بود. فکر می کنید با توجه به عملکردی مجلس یازدهم تا این زمان داشته می شود میزان مشارکت و اقبال عمومی را پیش بینی کرد؟

عملکرد مجلس یازدهم برای اصولگرایان و در انتخابات ۱۴۰۰ برگ برنده است، چون مجلس فعلی آینه تمام نمای اصولگرایان است، چون تمام اصولگرایان جمع شده اند و وحدت کرده اند و کسانی که به مردم معرفی کرده اند همین هایی هستند که شما در مجلس می بینید، بنابراین این مجلس ماحصل آنچیزی است که ما به نام جریان اصولگرایی در کشور می شناسیم.

بنابراین عملکرد این مجلس، عملکرد واقعی اصولگرایان در صحنه اجرایی، تقنینی و اداره یکی از بزرگترین نهاد های کشور یعنی مجلس است؛ بنابراین هر عملکردی که این مجلس داشته باشد قاعدتا در اینکه اصولگرایان بخواهند در انتخابات ۱۴۰۰ به مردم بگویند که عملکرد ما این است و به کاندید ما رأی دهید، بسیار مؤثر است. اما در مورد اینکه عملکرد مجلس چگونه است، باید صبر کرد چون چندماه بیشتر از عملکرد آن نمی گذرد.

*یعنی هنوز نمیتوان از عملکرد این مجلس تحلیلی ارائه داد؟

خیر، نیاز به تحلیل ندارد چون خواهیم دید.

دست جناح‌های سیاسی برای معرفی کاندیدای زن باز نیست

*این روزها بحث حضور کاندیداهای زن در کشور داغ شده، بعضی از چهره های اصولگرا هم از این موضوع استقبال کردند و گفتند که اگر شرایط قانونی آن مهیا باشد اصولگرایان هم می توانند کاندیدای زن معرفی کنند. نظر شما در این باره چیست؟

هر بار و در هر دوره انتخابات ریاست جمهوری موضوع حضور کاندیدای زن مطرح می شود اما پیش از هر چیز شورای نگهبان باید یکبار آن را تفسیر و حل کند؛ چون شورای نگهبان مسائل فقهی و حقوقی برای این تفسیر دارد و قبلا هم در این باره صحبت کرده اند. نمی خواهم بگویم که من در این مورد نظر منفی دارم، بلکه می خواهم بگویم مسائل مختلفی وجود دارد که باید بررسی شود.

باید این مساله را یکبار حل کنیم که آیا زنان می توانند کاندیدای ریاست جمهوری شوند یا خیر! اگر تفسیر شورای نگهبان این باشد که زنان می توانند کاندیدای ریاست جمهوری شوند، من تصور نمی کنم که هر دو جناح سیاسی ما هم خیلی دستشان باز باشد که بخواهند یک زن را به عنوان کاندید ریاست جمهوری معرفی کنند؛ همین حالا هم ما برای نمایندگی مجلس زنان محدودیتی نداریم اما عملا تعداد نمایندگان زن در مجلس ۱۰ درصد هم نمی شود، تازه نماینده مجلس نمی خواهد کار اجرایی انجام دهد بلکه می خواهد روی صندلی بنشیند و قانون تصویب کند؛ تعداد زنان در همه ادوار مجلس به ۱۰ درصد هم نمی رسده و حتی زمانی که جناح های سیاسی می خواهند کاندیدا معرفی کنند نهایت ۳ الی ۴ نفر زن در لیست خود دارند.

جناح های سیاسی چند زن می‌شناسند که در قد و قواره ریاست‌جمهوری باشد؟

ما چند وزیر زن در دولت اصلاح‌طلب فعلی داریم؟ یا داشتیم؟ هیچ. در دولت پیشین هم که آقای احمدی نژاد تابوشکنی کرد و برای اولین بار در تاریخ بعد از انقلاب یک زن را برای وزرات معرفی کرد اما بعد از مدتی او را بر کنار کرد. بنابراین در وزارت خانه که بخش کوچک اجرایی در قیاس با رئیس جمهور است، عملا این اتفاق نیفتاده است.

موضوع این است که الان سدی به نام تفسیر قانون اساسی داریم و همه می خواهند این سد را بشکنند؛ مثلا فرض کنید که این سد نباشد و شورای نگهبان فردا بگوید که زنان می توانند کاندیدای ریاست جمهوری شوند، (الان چون این سد وجود دارد همه می خواهیم این سد را بشکنیم چون همه از وجود مانع بدشان می آید)، آیا جناح های سیاسی یا مستقل ها در مقابل مردان خبره و کارکرده ای که دارند و اصطلاحا دنیا دیده هستند، یک زن را معرفی می کنند؟ همین جریان اصلاح طلب چند زن دارد که در قد و قواره یک رئیس جمهور درقیاس با مردان باشد؟ همینطور جریان اصولگرا! می خواهم بگویم که امکان این کار به لحاظ عملی خیلی ضعیف است ولو اینکه منع قانونی نداشته باشد.