واشنگتن پست نوشت اگر در تعجب هستید که چرا باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا روز چهارشنبه از توافق هسته ای ایران به شدت حمایت کرد باید سخنان نامزدهای جمهوری خواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را یک شب بعد می شنیدید.

به گزارش تدبیر خبر آنلاین، واشنگتن پست در گزارشی به قلم ای جی دیونه جی آر با عنوان «اوباما در مقابل جمهوری خواهان: نتیجه توافق هسته ای ایران چه خواهد شد؟»،‌ نوشت: این که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از سوی شبکه تلویزیونی فاکس نیوز در کلیولند دور هم جمع شدند، نشان می دهد که دشوارترین تصمیم پیش روی رئیس جمهور بعدی آمریکا این است که آیا باید طرح اجرای اصلاحات در بخش بهداشت و درمان آمریکا را متوقف کند یا این که توافق هسته ای با ایران را رد کند. همه آنهایی که در زمینه سیاست خارجی سخن گفته اند در پی «ناکام» و «خطرناک» دانستن راهبرد بین المللی «اوباما-کلینتون» هستند.

اوباما به بحث در محافل خصوصی در زمینه بررسی چگونگی تفکر جمهوری خواهان نیازی ندارد. او همانند همه افراد می داند که تنها یک راه برای نجات توافق هسته ای ایران وجود دارد. جمهوری خواهان در رد این توافق نامه رأی خواهند داد و رئیس جمهور آمریکا باید از حمایت کافی دموکرات های برای حفظ حق وتوی خود برخوردار باشد.

رئیس جمهور آمریکا همچنین می داند که درباره یک موضوع بسیار بزرگ و مهم برای جلب افکار عمومی این کشور در یک جدال قرار دارد.

در حوزه ای گسترده تر می توان گفت بحث در این باره است که آیا سیاست خارجی جورج دبلیو بوش -که به سوی اقدام نظامی یکجانبه تمایل داشت- یا رویکرد خود او که بر هم پیمانی و دیپلماسی تأکید دارد سبب دفاع از منافع طولانی مدت آمریکا خواهد شد یا خیر.

رئیس جمهور آمریکا اشتباه نکرد زمانی که گفت: «بسیاری از همین افرادی که از جنگ در عراق حمایت می کردند اکنون با توافق هسته ای ایران مخالفند.» خوب بود که او پیامدهای جنگ عراق را به مردم آمریکا یادآوری کرد و گفت «آنهایی که خواهان جنگ هستند خود را قدرتمند و قاطع می دانند و افرادی را که با آنها مخالفند ، ضعیف می پندارند و حتی حامی یک دشمن بدخواه می دانند.»
در سپتامبر سال 2002، کمی قبل از برگزاری انتخابات میان دوره ای، جورج بوش از دموکرات هایی انتقاد کرد که خواهان حمایت سازمان ملل متحد قبل از اقدام نظامی آمریکا در عراق شده بودند. بوش گفت: «اگر قرار باشد برای ریاست جمهوری نامزد شوم مطمئن نیستم چگونه به مردم آمریکا باید توضیح دهم و بگویم به من رأی دهید و در زمینه امنیت ملی فکر می کنم باید منتظر بمانم تا فرد دیگری اقدام کند.»

در زمینه سیاست خارجی، گذشته به فراموشی سپرده نشده است زیرا ما بحث ها بر سر چگونگی استفاده از قدرت آمریکا را که پس از حملات 11 سپتامبر 2001 آغاز شدند، حل و فصل نکرده ایم. بر اساس نظرسنجی موسسه گالوپ در ماه ژوئن، آمریکایی ها در این باره با یکدیگر اختلاف نظر دارند که آیا جنگ در عراق یک اشتباه بود یا خیر. بر اساس این نظرسنجی 51 درصد اعلام کردند جنگ در عراق یک اشتباه بود و 46 درصد اعلام کردند این اقدام اشتباه نبود. در میان دموکرات ها، 68 درصد اعلام کردند جنگ عراق اقدامی اشتباه بود در حالیکه تنها 31 درصد از جمهوری خواهان چنین دیدگاهی داشتند. افراد مستقل نیز در این باره با یکدیگر اختلاف نظر دارند.

آنهایی که می گویند اوباما باید در دفاع از توافق نامه هسته ای ایران -که سبب محدود شدن جاه طلبی های هسته ای ایران برای دست کم یک دهه یا شاید بیشتر می شود- در مقابل جمهوری خواهان لحنی مصالحه جویانه تر در پیش بگیرد باید به خاطر آورند که زمانی جمهوری خواهان از یافتن راه حل هایی بر اساس مذاکره حمایت می کردند و سیاست های مبتنی بر محدودیت را بر رویکردهای تهاجمی ترجیح می دادند و به ایجاد هم پیمانی در سطح بین المللی متعهد بودند.

چنین جمهوری خواهانی همچنان وجود دارند اما تعداد زیادی از آنها در کنگره حضور ندارند. ما باید برای نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری احترام کافی قایل باشیم، آنهایی که برای مثال همانند اسکات واکر تأکید می کنند: «ایران کشوری نیست که ما بخواهیم با آن تعامل داشته باشیم.» جب بوش یکی دیگر از نامزدهای جمهوری خواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیز اعلام کرد: «ما باید جلوی توافق نامه هسته ای ایران را بگیریم زیرا دست روحانیون ایرانی به خون آلوده است.»

اوباما در حال دفاع از سنت دیرینه گفتگوی دو حزبی با حتی یک کشور متخاصم است که ما به آن به شدت بی اعتماد هستیم. نمونه این اقدام همان کاری است که واشنگتن در قبال شوروی سابق انجام داد. در حال حاضر، اجماع دو حزب در زمینه حمایت از چنین دموکراسی در هم شکسته است. بسیاری از ما تمایل داریم احساس کنیم این اجماع احیا شده است اما شواهد موجود در دوران ریاست جمهوری اوباما در این باره مبهم هستند: گرفتن ژست دوستانه بر آنهایی غلبه نخواهد کرد که عزم خود را برای مخالفت با سیاست هایش جزم کرده اند.
اوباما در کوتاه مدت باید آرای کافی را در حمایت از توافق هسته ای ایران به دست آورد.

او در درازمدت باید آمریکایی ها را متقاعد کند که رویکرد دقیقش در قبال جهان امن ترین راه برای آمریکا محسوب می شود.